About A Boy / I Am Not A Pretty Girl

Romanutdrag

About A Boy (Patti Smith)

Helsikens tettgrodde ripsbusk, det er jo nesten umulig å sjå noko! Eg legg meg på magen og stikk hovudet ut på sida av busken. Den gule «Oslo flytteservice»-lastebilen har visst parkert. Motoren er av. To menn i gul og grøn uniform hoppar ut av førarsetet. Dei opnar dei svære bakdørene og går inn i lasterommet.

Plutseleg ser eg at bakdøra på den svarte SUV-en opnar seg. Ut kjem det ei stram svart dongeribukse på to lange bein, t-skjorte stappa oppi den, med kult motiv på. Står det Hole på t-skjorta? Du køddar. Kva i all verda? Fins det andre her som likar same band som Signe og meg? Det er jo ikkje mulig. Ingen andre i Liarbygda har hørt om Hole ein gang. Og her kjem det ei Hole-t-skjorte frå «Oslo flytteservice» byksande ut av ein svart bil og berre invaderer liksom? Det er ikkje lov.

Eg ser langt lyst hår som ligg nedover ryggen på den svarte t-skjorta. Eg ser Converse-sko, akkurat slike eg ønska meg til bursdagen min i vår, men som eg ikkje fikk. Svarte med kvit såle. Kvite sokkar med gul og grøn stripe på øvst.

Ein liten kjetting ligg slengt rundt den beinete hofta. Så lange bein, han er kjempehøg. Må vel minst gå i niende. Han strekker armane i været og blir endå lengre. Så snur han seg mot meg, men før eg rekk å sjå fjeset hans, snur han seg tilbake mot bilen, krøker den tynne ryggen og hentar ein sekk i baksetet. Det er ein gul Fjellreven-sekk, skikkeleg slitt. Min er heilt ny, og grøn. Og den er noko av det stiligaste eg har.

Ganske så rufsete lyst hår på denne karen. Liknar han ikkje pittelitt på sjølvaste Kurt Cobain i Nirvana, kjærasten til Courtney Love i Hole. Det kulaste paret i heile rockehistoria. Eg får eit merkelig sug i magen, eit eg aldri har kjent før.

Guten slenger den slitte sekken halvvegs på ryggen, eg ser framleis ikkje fjeset hans. Hovudet med det lange håret kikkar opp mot dei uendeleg lange rekkene med epletre på bakkane våre. Så snur dei lange tynne beina seg ut mot fjorden og speidar liksom etter liv der ute.

Han kaster så vidt eit blikk mot gardsbutikken og den store trebenken me har ståande utanfor, før han brått snur seg mot meg og den dumme ripsbusken eg ligg knødd inni. Suget i magen blir til krampe.

Eg sluttar å puste der eg ligg med fjeset trøkt langt inn i graset. Det er då eg merkar det, at under kinnet mitt ligg det noko mjukt, noko som stinkar. Det er driten til Mosse, katten til Olga, han som alle eigentleg har litt lyst til å skyte. Han gjer ikkje anna enn å drite og pisse overalt og heile natta er han så pulesjuk og jamrar så fælt. Av og til ligg eg vaken om natta og ønsker at Mosse var daud.

No ønsker eg Mosse meir daud enn eg nokon gang har gjort. Eg prøver å ikkje puste med nasa og knip den igjen med rein muskelkraft, men samtidig vil eg helst ikkje opne munnen, i tilfelle det renn drit inn der også.

Mosse, eg skal personleg banke deg om eg nokon gang kjem meg vekk frå denne dumme busken. Lukta gjer at eg brekk meg, no blir eg sikkert avslørt.

Eg snirklar armen min så godt eg kan mot fjeset, drar ned så mykje eg klarer av genseren min og bruker den som klut. Forsiktig tørker eg vekk blaut kattebæsj frå kinnet mitt, men merkar fort at eg berre drar det utover og nedover heile kinnet og mot munnen. At kattedrit kan være såpass seigt. Eg prøver å snu meg over på sida så eg får løfta fjeset meir opp frå bakken og kjem til med andre handa. Eg må ikkje lage for mykje lyd og bevegelse no. Eg må ikkje bli sett.

Å plis kjære gud som ikkje finst, plis ikkje la han der nye-naboguten oppdage meg no, då kjem eg til å døy. Tenk å døy slik. Barbeint, i verdas styggaste joggedress og med katteskit i heile fjeset.

– Hey, kom her og sjå! Den brune skinnjakka kjem ut frå huset og ser ganske oppglødd ut. Guten smell igjen døra på bilen og tassar med tynne bein mot inngangsdøra og mannen som står der. Eg rører meg ikkje før eg høyrer ytterdøra på nabohuset lukka seg. Det går minst eit heilt minutt til før eg vågar å lea på meg. Så smyg eg meg tilbake til mitt eige hus og rett inn på badet. Joggedressen min kastar eg rett i boset, før eg skrur på dusjen. Kattedrit og såpevatn sklir nedover kroppen min.
Så spyr eg.

I Am Not A Pretty Girl (Ani DiFranco)

– Vil du ha ein påse på det?
Eg ser at den gamle dama framfor meg i veldig blomstrete bluse ikkje skjønar kva eg seier. – PÅSE! seier eg høgare, og held opp ein påse i lufta og rister den. Kanskje blir alt litt vel valdsamt, for dama i blusen berre ristar på hovudet og ryggar bakover, før ho snur seg og går ganske kjapt ut av butikken.
– Eller POSE? Hallo, er det det du kallar det? POOOOOOSE!
– No må du roe deg ned Jenny, du skremmer jo folk, seier mamma surt. Ho prøver å oppdra meg til å bli ein god butikkmedarbeidar, men det blir eg aldri. Eg skal bli rockestjerne. Ja, eller astronaut. Det verkar meir sannsynleg no sidan eg aldri får øve.

Om berre eg får øvd med Signe når ho kjem tilbake frå Syden, så klarar me kanskje å øve inn nok låtar til konserten på Siderfestivalen. Men då må me øve som eit helsiken når Signe kjem tilbake. Og korleis skal det gå med 57 minuttar i bil kvar veg?

Mamma ser strengt på meg. – Men du må verkeleg dempe deg litt. Folk blir veldig usikre av deg, altså.
– Men dei er jo heilt idiotar?! Dei spør kva eplesideren er LAGA AV! EPLESIDEREN! Eg orkar ikkje meir.

Mamma drar meg inn på bakrommet og held ein peikefinger opp i fjeset mitt. Det er det verste eg veit. Og eg merkar at om det ikkje hadde vore for dei to tyskarane borte ved lausvekta, så hadde ho dratt meg ut av butikken etter øyrene, men no prøver ho å roe seg. Ho seier berre igjen at eg må dempe meg og slutte å vifte med posar. Ho hermar etter meg, og endar med å dunke borti ein open dunk med eplesaft, så den dett rett over meg.

– Ahhh, iskaldt, klissete og EKKELT! MAMMA! ÅÅÅÅ!
– Å nei, unnskyld. Men for eit styr då! Stå stille, få av deg den våte t-skjorta. Mamma byrjar å dra den av meg.
– Ja, særlig! Kva skal eg ha på meg? Det er jo folk i butikken. Jesus Christ! Skal eg gå naken inn der liksom?
– Sjå her, ro deg ned, Jenny. Det går bra. Mamma gir meg ein klut og prøver å redde resten av juicen i dunken. Ho går for å hente ein mopp. Eg tørker armane mine som er heilt klissete. Det er iallfall sukker i den juicen. Så drar eg av meg den klissete t-skjorta. Står der topplaus, klissete og kald.

Mamma kjem tilbake med ein mopp og ei t-skjorte som IKKJE er mi, for det er ei My Little Pony-t-skjorte som Mona, søskenbarnet mitt, glømte her sist ho var på besøk.
– Men mamma, den t-skjorta her … åååh! Den er jo … rosa! Og stygg og dessutan alt for liten!
–Du, det funkar. Ta den på og ta deg av neste kunde, Jenny. Prøv no å være litt grei med folk her inne. Du, du vart jo kjempefin! Du kler rosa!

– Kjempefin … du kler rosa …, hermer eg irritert for meg sjølv, snur meg rundt og stiller meg bak disken med altfor stram, rosa, teit t-skjorte og seier med den suraste stemma «versegod neste!» Så lettar eg blikket og ser rett inn i fjeset på nye-naboguten.

– Hei, jeg heter Sara, seier han. – Jeg tenkte bare jeg skulle si … ja … hei liksom. Sara legg fram ein båtis.
– Pappa sa det bodde en jente her på gården, skjønner du, og … eller, siden jeg nettopp har flytta inn og ja … ikke har sagt hei til deg ennå, så … Ja, og så betale for denne.

Det er som eit lyn treff magen min. Som eg mista pusten pittelitt. Eg får ikkje til å sei noko. Kjeften har blitt lam. Det har eg faktisk aldri opplevd før.
–Eh, hvor mye koster denne?
–Men … men … Sara er ikkje eit gutenamn, mumlar eg før eg har fått tenkt meg om. Å, for ein dust eg er. Eg ser jo at dette ikkje er ein gut. Jezes. Ho må tru eg er heilt hjernedaud, ein dum bondeknøl. Eg slår inn båtisen, ho betaler med kort.
– Du treng ikkje slå kode, seier eg og ser ned og håpar ho ikkje høyrde at eg sa det med gutenamn.
– Eh, ok … Sara smiler usikkert. – Uansett … eh …
– Ja, eh. Eg heiter Jenny.
– Å? Kult navn.
– Takk. Pappen min som … ja, uansett.
– Hm. Ok. Må nesten stikke. Kul t-skjorte forresten!

Så forsvinn ho, og kubjølla bjøller der ho heng over døra og eg ser ned på t-skjorta mi og ser fire idiotponnier med enormt masse hår i alle regnbogens farger.

Relaterte innlegg